Bilim insanlarından Dünya’yı kirleten plastiğe karşı “süper solucan” tahlili
Paketleme gereci, tek kullanımlık çatal bıçak ekibi, CD kutuları üzere bir epey eserde kullanılan ve en yaygın plastik çeşitleri içinde olan Polistiren’in geri dönüştürülmesi kolay değil ve büyük çoğunluğu çöplüklerde yahut deniz hayatını tehdit ettiği okyanuslarda yığınlar oluşturuyor.
Avustralya’nın Queensland Üniversitesi’ndeki bilim insanları, Zophobas morio ekin kurdu larvaları olan muhteşem solucanların, bu maddeyi yemeye istekli olduklarını ve bağırsak enzimlerinin daha yüksek geri dönüşüm oranlarının anahtarı olabileceğini keşfetti.
Geçtiğimiz günlerde Microbial Genomics mecmuasında yayınlanan bir araştırmanın başkanı olan Chris Rinke, daha evvelki raporların, küçük balmumu ve un kurtlarının plastik yeme konusunda uygun bir geçmişe sahip olduğunu gösterdiğini söylemiş oldu ve “bu yüzden epeyce daha büyük üstün solucanların daha da fazla yiyebileceği hipotezini öne sürdük” dedi.
Süper solucan nedir?
Süper solucanlar beş santimetre kadar büyük boyutlara ulaşabilir ve sürüngenler ve kuşlar için ve hatta Tayland ve Meksika üzere ülkelerdeki beşerler için bir besin kaynağı olarak yetiştirilir.
Rinke ve grubu, üç haftalık bir süre boyunca üstün solucanları, kimilerine ekseriyetle strafor olarak bilinen polistiren köpük ve kimilerinin hiç beslenmediği farklı diyetlerle besledi. Ve sonuç şöyleki anlatıldı: “Süper solucanların tek başına polistiren diyetiyle hayatta kalabileceğini ve hatta açlık denetim kümesine kıyasla az ölçüde da olsa kilo alabileceğini doğruladık – bu da solucanların polistiren yemekten güç kazanabileceğini gösteriyor.“
Polistirenle yetiştirilen harika solucanlar hayat döngülerini tamamlayarak pupa haline gelmiş ve akabinde büsbütün yetişkin böceklere dönüşmüş olsalar da, testler bağırsaklarında ve potansiyel patojenlerde mikrobiyal çeşitlilik kaybı olduğunu ortaya çıkardı. Bu bulgular, böceklerin polistiren üzerinde hayatta kalabilmesine karşın, bunun besleyici bir diyet olmadığını ve sıhhatlerini etkilediğini gösteriyor.
ondan sonrasında grup, mikrobiyal bağırsak hayatını tahlil etmek ve plastiğin parçalanmasında hangi gen kodlu enzimlerin rol oynadığını bulmak için metagenomik ismi verilen bir teknik kullandı.
Bulguları kullanmanın bir yolu, üstün solucanlara polistirenin yanında tüketmeleri için besin atıkları yahut ziraî biyoürünler sağlamak olabilir. Rinke, “Bu, solucanları sağlıklı olarak güzelleştirmenin ve bilhassa Batı ülkelerinde büyük ölçüde besin israfıyla başa çıkmanın bir yolu olabilir” diyor.
Ancak bu maksat için daha fazla solucan yetiştirmek mümkün olsa da, diğer bir yol daha olduğu düşünülüyor. Larvaların evvel plastiği ağızlarında parçalamak, daha sonra bakteriyel enzimler aracılığıyla sindirmek olarak tanımlanabilecek yeme süreçlerini taklit eden geri dönüşüm tesisleri açmak.
Rinke, “(araştırmamızın) sonunda, üstün solucanları denklemden çıkarmak istiyoruz” diyor ve artık en verimli enzimleri bulmayı ve akabinde enzim mühendisliği yoluyla onları daha da geliştirmeyi amaçlayan daha fazla araştırma düzenlemeyi planlıyor.
Bu tepkiden çıkan parçalanma eserleri çabucak sonrasında, ekonomik olarak uygulanabilir bir “ileri dönüşüm” yaklaşımı olacağını umduğu biyoplastikler üzere yüksek kıymetli bileşikler oluşturmak için öbür mikroplara beslenebilir.
Alıntıdır
Paketleme gereci, tek kullanımlık çatal bıçak ekibi, CD kutuları üzere bir epey eserde kullanılan ve en yaygın plastik çeşitleri içinde olan Polistiren’in geri dönüştürülmesi kolay değil ve büyük çoğunluğu çöplüklerde yahut deniz hayatını tehdit ettiği okyanuslarda yığınlar oluşturuyor.
Avustralya’nın Queensland Üniversitesi’ndeki bilim insanları, Zophobas morio ekin kurdu larvaları olan muhteşem solucanların, bu maddeyi yemeye istekli olduklarını ve bağırsak enzimlerinin daha yüksek geri dönüşüm oranlarının anahtarı olabileceğini keşfetti.
Geçtiğimiz günlerde Microbial Genomics mecmuasında yayınlanan bir araştırmanın başkanı olan Chris Rinke, daha evvelki raporların, küçük balmumu ve un kurtlarının plastik yeme konusunda uygun bir geçmişe sahip olduğunu gösterdiğini söylemiş oldu ve “bu yüzden epeyce daha büyük üstün solucanların daha da fazla yiyebileceği hipotezini öne sürdük” dedi.
Süper solucan nedir?
Süper solucanlar beş santimetre kadar büyük boyutlara ulaşabilir ve sürüngenler ve kuşlar için ve hatta Tayland ve Meksika üzere ülkelerdeki beşerler için bir besin kaynağı olarak yetiştirilir.
Rinke ve grubu, üç haftalık bir süre boyunca üstün solucanları, kimilerine ekseriyetle strafor olarak bilinen polistiren köpük ve kimilerinin hiç beslenmediği farklı diyetlerle besledi. Ve sonuç şöyleki anlatıldı: “Süper solucanların tek başına polistiren diyetiyle hayatta kalabileceğini ve hatta açlık denetim kümesine kıyasla az ölçüde da olsa kilo alabileceğini doğruladık – bu da solucanların polistiren yemekten güç kazanabileceğini gösteriyor.“
Polistirenle yetiştirilen harika solucanlar hayat döngülerini tamamlayarak pupa haline gelmiş ve akabinde büsbütün yetişkin böceklere dönüşmüş olsalar da, testler bağırsaklarında ve potansiyel patojenlerde mikrobiyal çeşitlilik kaybı olduğunu ortaya çıkardı. Bu bulgular, böceklerin polistiren üzerinde hayatta kalabilmesine karşın, bunun besleyici bir diyet olmadığını ve sıhhatlerini etkilediğini gösteriyor.
ondan sonrasında grup, mikrobiyal bağırsak hayatını tahlil etmek ve plastiğin parçalanmasında hangi gen kodlu enzimlerin rol oynadığını bulmak için metagenomik ismi verilen bir teknik kullandı.
Bulguları kullanmanın bir yolu, üstün solucanlara polistirenin yanında tüketmeleri için besin atıkları yahut ziraî biyoürünler sağlamak olabilir. Rinke, “Bu, solucanları sağlıklı olarak güzelleştirmenin ve bilhassa Batı ülkelerinde büyük ölçüde besin israfıyla başa çıkmanın bir yolu olabilir” diyor.
Ancak bu maksat için daha fazla solucan yetiştirmek mümkün olsa da, diğer bir yol daha olduğu düşünülüyor. Larvaların evvel plastiği ağızlarında parçalamak, daha sonra bakteriyel enzimler aracılığıyla sindirmek olarak tanımlanabilecek yeme süreçlerini taklit eden geri dönüşüm tesisleri açmak.
Rinke, “(araştırmamızın) sonunda, üstün solucanları denklemden çıkarmak istiyoruz” diyor ve artık en verimli enzimleri bulmayı ve akabinde enzim mühendisliği yoluyla onları daha da geliştirmeyi amaçlayan daha fazla araştırma düzenlemeyi planlıyor.
Bu tepkiden çıkan parçalanma eserleri çabucak sonrasında, ekonomik olarak uygulanabilir bir “ileri dönüşüm” yaklaşımı olacağını umduğu biyoplastikler üzere yüksek kıymetli bileşikler oluşturmak için öbür mikroplara beslenebilir.
Alıntıdır