İstanbul’un yeni zenginleşme bölgesi Dolapdere’de lüks otellerin, lüks konutların birbiri gerisine açıldığı Dolapdere’nin orta sokaklarında kurulan bit pazarında da fiyatlar arttı.
Cumhuriyet’ten Rengin Temoçin’in haberine bakılırsa; müşterisi de satıcısı da fakir pazarda, eski giysiler, ayakkabılar ve mesken aletleri satılıyor. Kimisi konutundan getirdiği eserleri satmaya çalışıyor, kimi mağazaların kapısından bile geçemediği için biraz elden geçirilmiş bir giysi peşinde. 10-15 liraya tişört, 15-20 lira ayakkabı satılıyor.
Pazarcı Eyüp Oğuz Atak, “Alım gücü fazlaca düşük. Pazara gelenler kuru kalabalık, para diye bir şey yok. 5 liralık eseri 3 liraya almaya çalışıyorlar. Kızamıyorsun da haklılar. Kimsenin durumu düzgün değil, berbata gidiyoruz” diyor.
İkinci el mont ve ayakkabı satan Belgin Orakçı ise pazara gelenlerin hayli fakir olduğunu ve alım gücünün kalmadığını belirterek, “Biz de ekmek parası için buradayız. kimi vakit bakıyoruz gelen müşterinin durumu berbat. Para da almıyoruz. kimi vakit gelen çocuğun ayağında ayakkabı olmuyor. Dayanamayıp ayakkabı veriyoruz” diyor.
İkinci el kıyafet satan Şükran Göçer de “İkinci el almaya yöneldi herkes. Torunlarımızın eski kıyafetlerini de getirip satıyoruz. 30-40 liraya kot pantolon satıyoruz. Artırımlar belimizi büktü. Biz de market market dolanıyoruz, hiç bir şey alamıyoruz” diyor.
Pazardan giysi muhtaçlıklarını karşılamaya gelen Yunus Uyar ise durumunu şu biçimde anlatıyor:
“Eskisi kadar alım gücümüz kalmadı. Beşerler sıkıntı durumda. Ben kiracıyım ve 2 bin 500 lira kira ödüyorum. Lakin konut sahibim 7 bin lira yapmak istiyor. 7 bin lirayı ben nasıl vereyim? Mağazalara giremiyoruz. Mecburen ikinci el almam gerekiyor. Beşerler son kullanma tarihi geçmiş eserleri yiyor. Ben nasıl her şey güllük gülistanlık diyeyim?”
Hurdacılardan aldığı eserleri satan Birol Karael ise şunları söylüyor:
“Paramız olsa bu işleri yapmayız. Hurdacılardan gidip alıyorum. Kazanabildiğimiz kadar kazanıyoruz. Kimseye muhtaç olmuyoruz. Yaşım 53, bu yaştan daha sonra kimse bize iş vermez. Alım gücümüz yok. Pazardan 20 liralık beyaz peynir, 10 liralık taneyle zerzevat alıyorum. en çok haftada 50 lira harcıyorum. Torunlarımıza çikolata bile alamıyoruz. Bir çikolata olmuş 20 lira. 6 torunum var, nasıl alalım?”
Okumaya devam et...
Cumhuriyet’ten Rengin Temoçin’in haberine bakılırsa; müşterisi de satıcısı da fakir pazarda, eski giysiler, ayakkabılar ve mesken aletleri satılıyor. Kimisi konutundan getirdiği eserleri satmaya çalışıyor, kimi mağazaların kapısından bile geçemediği için biraz elden geçirilmiş bir giysi peşinde. 10-15 liraya tişört, 15-20 lira ayakkabı satılıyor.
Pazarcı Eyüp Oğuz Atak, “Alım gücü fazlaca düşük. Pazara gelenler kuru kalabalık, para diye bir şey yok. 5 liralık eseri 3 liraya almaya çalışıyorlar. Kızamıyorsun da haklılar. Kimsenin durumu düzgün değil, berbata gidiyoruz” diyor.
İkinci el mont ve ayakkabı satan Belgin Orakçı ise pazara gelenlerin hayli fakir olduğunu ve alım gücünün kalmadığını belirterek, “Biz de ekmek parası için buradayız. kimi vakit bakıyoruz gelen müşterinin durumu berbat. Para da almıyoruz. kimi vakit gelen çocuğun ayağında ayakkabı olmuyor. Dayanamayıp ayakkabı veriyoruz” diyor.
İkinci el kıyafet satan Şükran Göçer de “İkinci el almaya yöneldi herkes. Torunlarımızın eski kıyafetlerini de getirip satıyoruz. 30-40 liraya kot pantolon satıyoruz. Artırımlar belimizi büktü. Biz de market market dolanıyoruz, hiç bir şey alamıyoruz” diyor.
Pazardan giysi muhtaçlıklarını karşılamaya gelen Yunus Uyar ise durumunu şu biçimde anlatıyor:
“Eskisi kadar alım gücümüz kalmadı. Beşerler sıkıntı durumda. Ben kiracıyım ve 2 bin 500 lira kira ödüyorum. Lakin konut sahibim 7 bin lira yapmak istiyor. 7 bin lirayı ben nasıl vereyim? Mağazalara giremiyoruz. Mecburen ikinci el almam gerekiyor. Beşerler son kullanma tarihi geçmiş eserleri yiyor. Ben nasıl her şey güllük gülistanlık diyeyim?”
Hurdacılardan aldığı eserleri satan Birol Karael ise şunları söylüyor:
“Paramız olsa bu işleri yapmayız. Hurdacılardan gidip alıyorum. Kazanabildiğimiz kadar kazanıyoruz. Kimseye muhtaç olmuyoruz. Yaşım 53, bu yaştan daha sonra kimse bize iş vermez. Alım gücümüz yok. Pazardan 20 liralık beyaz peynir, 10 liralık taneyle zerzevat alıyorum. en çok haftada 50 lira harcıyorum. Torunlarımıza çikolata bile alamıyoruz. Bir çikolata olmuş 20 lira. 6 torunum var, nasıl alalım?”
Okumaya devam et...