Yargıtay Hukuk Genel Şurası, iş arama müsaadesinden yararlanmanın personelin isteği şartına bağlı tutulmadığına hükmetti. Emsal kararla bir arada; talep bulunmasa da personele iş arama müsaadesi verilmesi mecburî hale gelirken, patron bu hususta bir takdir hakkına sahip olmayacak.
Özel bir şirkette çalışan 55 yaşındaki emekçi, Toplu İş Kontratı hususları mucibince emekliliğe sevk edildi. 22 haftalık ihbar öneli kullanabileceği bildirilen personel, bu müsaadenin kullandırılmadığı sebebi öne sürülerek İş Mahkemesi’ne müracaat etti.
Davacı personel, kontrat gereği; kıdemi 5 yıldan fazla olan personelin ihbar önelinin 22 hafta olduğunu ve patronun her gün günde 4 saat iş arama müsaadesi vermek mecburiyetinde olduğunu tabir etti. Arama müsaadesi kullandırılmadan çalıştırıldığını ve işine fiilen son verildiğini öne süren davacı, iş arama müsaadelerine ait fiyatın yüzde 100 artırımlı olarak ödenmesi gerektiğini ileri sürerek iş arama müsaadesi alacağının faiziyle davalıdan tahsilini talep etti.
Davalı şirket, argümanları reddetti. Mahkeme, davacının eksper tarafınca hesaplanan iş arama müsaadesi alacağına hak kazandığı nedeni öne sürülerek davanın kabulüne karar verdi. sonucun temyiz edilmesiyle devreye giren Yargıtay 22. Hukuk Dairesi, mahkeme sonucunı bozdu.
6. İş Mahkemesi, birinci sonucunda direndi. Bu karar da davalı şirket tarafınca temyiz edilince devreye bu kere Yargıtay Hukuk Genel Konseyi girdi.
PERSONELİN TALEBİ OLMASA DA İHBAR SÜRESİ KULLANDIRILACAK
4857 sayılı İş Kanunu’nun personele bildirim müddeti ortasında iş arama imkanının tanındığının hatırlatıldığı Yargıtay sonucunda, “İş arama müsaadesine ait düzenlemede patronun talep şartından bahsetmeksizin emekçiye iş arama müsaadesinin verilmesi gerektiği belirtilerek bu mecburilik karara bağlanmıştır. Bildirimde iş arama müsaadesini toplu kullanmadığı takdirde günde 4 saat çalışacağının açıklandıği, davacının da iş mukavelesinin feshinin yasaya, iş yeri uygulamasına alışılmamış olduğu ve toplu müsaadeyle ilgili yazılı ya da kelamlı bir talebinin bulunmadığını belirterek itirazda bulunduğu ortadadır. İş arama müsaadesinin kullanılması gerektiğine ait hatırlatma emelli yapılan ikinci ihtara yönelik olarak da daha evvelki yazılı itirazını yenidenladığını, fesih sürecinin tüzel olarak geçerli olmadığını ileri sürdüğü anlaşılmıştır.
Davacının iş arama müsaadesini kullanmadığı ihbar müddetince davalı iş yerinde tam gün mesai ile çalıştığı ise sabittir. Sahiden de İş Kanunundaki amir karara bakılırsa iş arama müsaadesinden yararlanma emekçinin isteği şartına bağlı tutulmamıştır. Talep bulunmasa da çalışana iş arama müsaadesi verilmesi mecburî olup patron bu hususta bir takdir hakkına sahip değildir.
Somut olayda olduğu üzere davalı patron tarafınca iş arama müsaadesinin kullanılması için yapılan bildirimler de patronu bu yükümlülükten kurtarmaz. Patronun müsaade verildiğini belirttiği gün ve saatlerde çalışılmak istenmesi durumunda çalışana iş verilmemesi gerekir. Ayrıyeten davacı personel bildirimlere yaptığı itirazında feshin yasaya ve iş yeri uygulamasına muhalif olduğunu belirtmiş olup iş arama müsaadesini kullanmak istemediği istikametinde bir beyan yahut bir itiraz ileri sürmemiştir.
Bu niçinle müsaadenin kullandırılması gerekirken çalıştırılan davacıya müsaade kullanmaksızın alacağı fiyata ilaveten çalıştırıldığı müddetin fiyatı de yüzde yüz artırımlı ödenmelidir. Bu niçinle emredici düzenleme gereği müsaadenin kullandırılmasının zarurî olduğunun kabulü ile alacağın karar altına alınması gerektiğini karara bağlayan direnme sonucunda bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Mahkeme sonucunın onanmasına hükmedilmiştir” denildi.
Okumaya devam et...
Özel bir şirkette çalışan 55 yaşındaki emekçi, Toplu İş Kontratı hususları mucibince emekliliğe sevk edildi. 22 haftalık ihbar öneli kullanabileceği bildirilen personel, bu müsaadenin kullandırılmadığı sebebi öne sürülerek İş Mahkemesi’ne müracaat etti.
Davacı personel, kontrat gereği; kıdemi 5 yıldan fazla olan personelin ihbar önelinin 22 hafta olduğunu ve patronun her gün günde 4 saat iş arama müsaadesi vermek mecburiyetinde olduğunu tabir etti. Arama müsaadesi kullandırılmadan çalıştırıldığını ve işine fiilen son verildiğini öne süren davacı, iş arama müsaadelerine ait fiyatın yüzde 100 artırımlı olarak ödenmesi gerektiğini ileri sürerek iş arama müsaadesi alacağının faiziyle davalıdan tahsilini talep etti.
Davalı şirket, argümanları reddetti. Mahkeme, davacının eksper tarafınca hesaplanan iş arama müsaadesi alacağına hak kazandığı nedeni öne sürülerek davanın kabulüne karar verdi. sonucun temyiz edilmesiyle devreye giren Yargıtay 22. Hukuk Dairesi, mahkeme sonucunı bozdu.
6. İş Mahkemesi, birinci sonucunda direndi. Bu karar da davalı şirket tarafınca temyiz edilince devreye bu kere Yargıtay Hukuk Genel Konseyi girdi.
PERSONELİN TALEBİ OLMASA DA İHBAR SÜRESİ KULLANDIRILACAK
4857 sayılı İş Kanunu’nun personele bildirim müddeti ortasında iş arama imkanının tanındığının hatırlatıldığı Yargıtay sonucunda, “İş arama müsaadesine ait düzenlemede patronun talep şartından bahsetmeksizin emekçiye iş arama müsaadesinin verilmesi gerektiği belirtilerek bu mecburilik karara bağlanmıştır. Bildirimde iş arama müsaadesini toplu kullanmadığı takdirde günde 4 saat çalışacağının açıklandıği, davacının da iş mukavelesinin feshinin yasaya, iş yeri uygulamasına alışılmamış olduğu ve toplu müsaadeyle ilgili yazılı ya da kelamlı bir talebinin bulunmadığını belirterek itirazda bulunduğu ortadadır. İş arama müsaadesinin kullanılması gerektiğine ait hatırlatma emelli yapılan ikinci ihtara yönelik olarak da daha evvelki yazılı itirazını yenidenladığını, fesih sürecinin tüzel olarak geçerli olmadığını ileri sürdüğü anlaşılmıştır.
Davacının iş arama müsaadesini kullanmadığı ihbar müddetince davalı iş yerinde tam gün mesai ile çalıştığı ise sabittir. Sahiden de İş Kanunundaki amir karara bakılırsa iş arama müsaadesinden yararlanma emekçinin isteği şartına bağlı tutulmamıştır. Talep bulunmasa da çalışana iş arama müsaadesi verilmesi mecburî olup patron bu hususta bir takdir hakkına sahip değildir.
Somut olayda olduğu üzere davalı patron tarafınca iş arama müsaadesinin kullanılması için yapılan bildirimler de patronu bu yükümlülükten kurtarmaz. Patronun müsaade verildiğini belirttiği gün ve saatlerde çalışılmak istenmesi durumunda çalışana iş verilmemesi gerekir. Ayrıyeten davacı personel bildirimlere yaptığı itirazında feshin yasaya ve iş yeri uygulamasına muhalif olduğunu belirtmiş olup iş arama müsaadesini kullanmak istemediği istikametinde bir beyan yahut bir itiraz ileri sürmemiştir.
Bu niçinle müsaadenin kullandırılması gerekirken çalıştırılan davacıya müsaade kullanmaksızın alacağı fiyata ilaveten çalıştırıldığı müddetin fiyatı de yüzde yüz artırımlı ödenmelidir. Bu niçinle emredici düzenleme gereği müsaadenin kullandırılmasının zarurî olduğunun kabulü ile alacağın karar altına alınması gerektiğini karara bağlayan direnme sonucunda bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Mahkeme sonucunın onanmasına hükmedilmiştir” denildi.
Okumaya devam et...