Her gün milyonlarca protein, hayvan kanlarının atık haline gelmesiyle boşa gidiyor. Müsilaja da sebep olan atık hayvan kanları, Haymana’da yer alan bir ziraî hizmet fabrikası tarafınca mezbahalardan toplanıyor. Toplanan kanlar farklı süreçlerden geçerek proteinlerine ayrıştırılıyor. İşlenen kanın proteinlerinden hayvan yemi üretilirken, kalan plazmadan elde edilen aminoasit ile de doğal gübre üretimi gerçekleştiriliyor. Atık hayvan kanının değerlendirildiği bu proje ile hem doğal yollardan toprak yenileniyor birebir vakitte Türk tarımında dışa bağımlılığa karşı yeni bir tahlil imkanı ortaya çıkıyor. Projenin yatırımcısı olan iş bayanı Mehlika Sarfiyat, “Yaklaşık dört yıldır heyecanla, hevesle ve gönül vermişlikle bu ARGE devrinin takipçisiyim. Çok inanıyoruz. Zira biz hem hanımız, hem anneyiz tıpkı vakitte tabiata karşı tahminen de toplumsal duyarlılığımız daha fazla. Biz bu projeye 4 yıl evvel başladık. Ve biraz da toplumsal sorumluluk olarak hissediyoruz. Sonuçta biz, sıfır atık üzerine çalışıyoruz. Mezbahalardan atık biçimde olan kanı alıyoruz, iki katma bedelle sıfır atık bir sureci tamamlıyoruz. Bu işin ortasında olmak ve işçisi olmak bana fazlaca gurur veriyor” dedi.
“BİR ATIKTAN ÇOK DEĞERLİ İKİ ESERİ ELDE EDİYORUZ”
Yapılan süreç ile toprağı mayaladıklarını söz eden Masraf, “Ben inanıyorum ki yerelde çiftçiye, gübre kısmında topraklara epeyce yararımız dokunacak. O gübre kısmını da biz bu biçimde anlatıyoruz. Biz beşerler PRP’yi kullanarak gençleşirler. Biz de aslında toprağı PRP’liyoruz. Aminoasit o işe yarıyor ve toprağı tekrar canlandırıyor. tekrar solucanları çekiyor, yine nefes aldırıyor. yıllardır bir kadro kimyasal gübrelerle zehirlenmiş, sertleşmiş topraklarımızı biz canlandırıyoruz. O yüzden de diyoruz ki biz toprağı mayalıyoruz. İnşallah bize nasip olur ve atık olan plazmadan elde edilmiş gübrelerle bütün Türkiye’nin topraklarını mayalama bahtımız olur. Protein de tabi epeyce değerli. Bir atıktan ülkemizin muhtaçlığı olan epey kıymetli iki eseri elde ediyoruz. Ben de ortasında olmaktan, kurucu ortak olmaktan ve işin yatırımcısı olmaktan bir iş bayanı olarak evvela hayli memnunum. Yani işin ortasında hem toplumsal bir yarar var, hem tabiata büyük bir yatırım var, tıpkı vakitte ülke iktisadına epeyce önemli bir katkı var. Ben o yüzden yaptığımız işe ve takımımıza fazlaca inanıyorum” diye konuştu.
“SÜTTEN NASIL PEYNİR YAPILIYORSA, KANDAN DA KAN PEYNİRİ YAPIYORUZ”
Projenin sorumlusu emekli Öğretim Üyesi Doç. Dr. Cumali Karaman, “Yaptığımız iş şu, mezbahalarda atık olan kandan protein ve aminoasit üretiyoruz. Maalesef Türkiye’de mezbahalarda atık olan kanın büyük kısmı arıtılmadan kanalizasyonlara veriliyor, hem etrafa ziyan veriliyor tıpkı vakitte müsilajın en büyük sebeplerinden biri. Ayrıyeten bunu arıtmada kullandıklarında yüksek güce niye oluyor. Biz o atık gereçten, yaklaşık 30 ton kandan 5-6 ton saf protein elde ediyoruz. Geriye kalan 25 ton plazmadan da aminoasit elde ediyoruz. Günde yaklaşık 25-30 tonluk kanımız soğuk zincirle gelir. Sütten nasıl peynir yapılıyorsa, kandan da kan peyniri yapıyoruz. Kanı gelmedilk evvel sterilizasyon yapıyoruz. çabucak sonrasında ısıtıyoruz ve çöktürüyoruz. Çöktürdüğümüz kanı bir santrifüj vasıtasıyla plazmayla proteini ayırıyoruz. Çöken proteini fırınlarda kurutup paketliyoruz kedi köpek maması olarak satıyoruz. Arta kalan plazmayı aminoasitte çeviriyoruz. Aminoasitti gübrelerde kullanıyoruz” tabirlerini kullandı.
“YILDA 7-8 MİLYON TON GÜBREYİ TASARRUF ETMİŞ OLUYORUZ”
Gerçekleştirilen süreç yardımıyla 7-8 milyon ton gübreden tasarruf edilebildiğini vurgulayan Karaman, “Bizim farkımız şu, olağanda bunu kaynatıp buharlaştırarak elde ediyorlar biz söktürerek elde ediyoruz. Bunu da güç ile üretiyoruz. Hayvan yemi olarak bile kullandığımız proteinde besin kodeksine uygun biçimde üretiyoruz. İçinde hiç bir biçimde kimyasal bir esirgeyici kullanmıyoruz. Tahminen de Türkiye’de tarım için fazlaca kıymetli bir şey. Kimyasal gübreleri aminoasitle kaplayarak attığımızda gübrelerin yıkanmasını, buharlaşmasını ve toprağa bağlanmasını engellediğini gördük. Yani kükürt ve aminoasitle kapladığımız gübrelerde 50 dönüme kullandığımız 50 kilo gübreyi 25-30 kilo kullandığımızda daha büyük muvaffakiyet elde ettik. Bunun da niçini etkin karbonların ortasındaki bitki simülatörlerinin ve kükürttün gübrenin buharlaşmasını, yıkanmasını ve bağlanmasını engellemesi. Şunu söyleyebiliriz, yılda yaklaşık 15-20 milyon ton gübre kullanıyoruz ve bizim söylemiş olduğimiz biçimde yaklaşık 7-8 milyon ton gübreyi tasarruf etmiş oluyoruz. Şu son periyotlarda gübrenin meblağlarını göz önüne aldığımızda yaptığımız işin kıymeti daha da ortaya çıkar” tabirlerini kaydetti.
“DÜNYADA BU TEKNOLOJİNİN BEDELİ 125 MİLYAR DOLAR BÜYÜKLÜĞÜNDE”
Projeye ait yorumunu lisana getiren Tarım Muharriri Mine Ataman, “Bence bu teşebbüs epey değerli zira Türkiye hem hayvan yeminde, tıpkı vakitte gübrede dışa bağımlı. Bilhassa gübrede yüzde doksanını aslına bakarsanız ithal ediyoruz. Kalan yüzde onunu yurt ortasında üretirken de hammaddesini yurt haricinden ithal etmemiz gerekiyor. Bu manada da yılda nerdeyse Türkiye’de bir buçuk milyar ile iki milyar içinde gübreye para ödüyoruz. Ve hepsinde dışa bağımlıyız. Bir öteki yandan da protein için hayvan yeminde kullanmak ismine proteinleri üretmek emeliyle da bir daha yurt haricinden misal sayılarda ithalat gerçekleştirmek zorundayız. O yüzden bu teşebbüs esasen her gün binlerce ton mezbahalardan dışarıya akan o kanı alıyor ve kıymetlendiriyor. Bugün mezbahalarımızda yaklaşık 3 yüz milyon dolar bedelinde bir ulusal servet dışarıya akıyor. Üstüne bir de müsilaja sebep oluyor. Çevresel sorunlara de niye olmuş olabiliyor. Dünyada bu değişen teknolojinin pahası 125 milyar dolar büyüklüğünde ve gelecekte tarımda kelam sahibi olmak isteyen ülkeler buralara yatırım yapıyor. Şayet topraklarımız verimli değilse, üzerine hangi tohumu ekerseniz ekin büyümüyor, verimli olmuyor. O yüzden Türkiye 2050 vizyonunda şayet nitekim de tarımda dünya devleri ortasına girmek istiyorsa evvel toprağın beslenmesi gerekiyor” diye konuştu.
KAYNAK: İHA
Okumaya devam et...
“BİR ATIKTAN ÇOK DEĞERLİ İKİ ESERİ ELDE EDİYORUZ”
Yapılan süreç ile toprağı mayaladıklarını söz eden Masraf, “Ben inanıyorum ki yerelde çiftçiye, gübre kısmında topraklara epeyce yararımız dokunacak. O gübre kısmını da biz bu biçimde anlatıyoruz. Biz beşerler PRP’yi kullanarak gençleşirler. Biz de aslında toprağı PRP’liyoruz. Aminoasit o işe yarıyor ve toprağı tekrar canlandırıyor. tekrar solucanları çekiyor, yine nefes aldırıyor. yıllardır bir kadro kimyasal gübrelerle zehirlenmiş, sertleşmiş topraklarımızı biz canlandırıyoruz. O yüzden de diyoruz ki biz toprağı mayalıyoruz. İnşallah bize nasip olur ve atık olan plazmadan elde edilmiş gübrelerle bütün Türkiye’nin topraklarını mayalama bahtımız olur. Protein de tabi epeyce değerli. Bir atıktan ülkemizin muhtaçlığı olan epey kıymetli iki eseri elde ediyoruz. Ben de ortasında olmaktan, kurucu ortak olmaktan ve işin yatırımcısı olmaktan bir iş bayanı olarak evvela hayli memnunum. Yani işin ortasında hem toplumsal bir yarar var, hem tabiata büyük bir yatırım var, tıpkı vakitte ülke iktisadına epeyce önemli bir katkı var. Ben o yüzden yaptığımız işe ve takımımıza fazlaca inanıyorum” diye konuştu.
“SÜTTEN NASIL PEYNİR YAPILIYORSA, KANDAN DA KAN PEYNİRİ YAPIYORUZ”
Projenin sorumlusu emekli Öğretim Üyesi Doç. Dr. Cumali Karaman, “Yaptığımız iş şu, mezbahalarda atık olan kandan protein ve aminoasit üretiyoruz. Maalesef Türkiye’de mezbahalarda atık olan kanın büyük kısmı arıtılmadan kanalizasyonlara veriliyor, hem etrafa ziyan veriliyor tıpkı vakitte müsilajın en büyük sebeplerinden biri. Ayrıyeten bunu arıtmada kullandıklarında yüksek güce niye oluyor. Biz o atık gereçten, yaklaşık 30 ton kandan 5-6 ton saf protein elde ediyoruz. Geriye kalan 25 ton plazmadan da aminoasit elde ediyoruz. Günde yaklaşık 25-30 tonluk kanımız soğuk zincirle gelir. Sütten nasıl peynir yapılıyorsa, kandan da kan peyniri yapıyoruz. Kanı gelmedilk evvel sterilizasyon yapıyoruz. çabucak sonrasında ısıtıyoruz ve çöktürüyoruz. Çöktürdüğümüz kanı bir santrifüj vasıtasıyla plazmayla proteini ayırıyoruz. Çöken proteini fırınlarda kurutup paketliyoruz kedi köpek maması olarak satıyoruz. Arta kalan plazmayı aminoasitte çeviriyoruz. Aminoasitti gübrelerde kullanıyoruz” tabirlerini kullandı.
“YILDA 7-8 MİLYON TON GÜBREYİ TASARRUF ETMİŞ OLUYORUZ”
Gerçekleştirilen süreç yardımıyla 7-8 milyon ton gübreden tasarruf edilebildiğini vurgulayan Karaman, “Bizim farkımız şu, olağanda bunu kaynatıp buharlaştırarak elde ediyorlar biz söktürerek elde ediyoruz. Bunu da güç ile üretiyoruz. Hayvan yemi olarak bile kullandığımız proteinde besin kodeksine uygun biçimde üretiyoruz. İçinde hiç bir biçimde kimyasal bir esirgeyici kullanmıyoruz. Tahminen de Türkiye’de tarım için fazlaca kıymetli bir şey. Kimyasal gübreleri aminoasitle kaplayarak attığımızda gübrelerin yıkanmasını, buharlaşmasını ve toprağa bağlanmasını engellediğini gördük. Yani kükürt ve aminoasitle kapladığımız gübrelerde 50 dönüme kullandığımız 50 kilo gübreyi 25-30 kilo kullandığımızda daha büyük muvaffakiyet elde ettik. Bunun da niçini etkin karbonların ortasındaki bitki simülatörlerinin ve kükürttün gübrenin buharlaşmasını, yıkanmasını ve bağlanmasını engellemesi. Şunu söyleyebiliriz, yılda yaklaşık 15-20 milyon ton gübre kullanıyoruz ve bizim söylemiş olduğimiz biçimde yaklaşık 7-8 milyon ton gübreyi tasarruf etmiş oluyoruz. Şu son periyotlarda gübrenin meblağlarını göz önüne aldığımızda yaptığımız işin kıymeti daha da ortaya çıkar” tabirlerini kaydetti.
“DÜNYADA BU TEKNOLOJİNİN BEDELİ 125 MİLYAR DOLAR BÜYÜKLÜĞÜNDE”
Projeye ait yorumunu lisana getiren Tarım Muharriri Mine Ataman, “Bence bu teşebbüs epey değerli zira Türkiye hem hayvan yeminde, tıpkı vakitte gübrede dışa bağımlı. Bilhassa gübrede yüzde doksanını aslına bakarsanız ithal ediyoruz. Kalan yüzde onunu yurt ortasında üretirken de hammaddesini yurt haricinden ithal etmemiz gerekiyor. Bu manada da yılda nerdeyse Türkiye’de bir buçuk milyar ile iki milyar içinde gübreye para ödüyoruz. Ve hepsinde dışa bağımlıyız. Bir öteki yandan da protein için hayvan yeminde kullanmak ismine proteinleri üretmek emeliyle da bir daha yurt haricinden misal sayılarda ithalat gerçekleştirmek zorundayız. O yüzden bu teşebbüs esasen her gün binlerce ton mezbahalardan dışarıya akan o kanı alıyor ve kıymetlendiriyor. Bugün mezbahalarımızda yaklaşık 3 yüz milyon dolar bedelinde bir ulusal servet dışarıya akıyor. Üstüne bir de müsilaja sebep oluyor. Çevresel sorunlara de niye olmuş olabiliyor. Dünyada bu değişen teknolojinin pahası 125 milyar dolar büyüklüğünde ve gelecekte tarımda kelam sahibi olmak isteyen ülkeler buralara yatırım yapıyor. Şayet topraklarımız verimli değilse, üzerine hangi tohumu ekerseniz ekin büyümüyor, verimli olmuyor. O yüzden Türkiye 2050 vizyonunda şayet nitekim de tarımda dünya devleri ortasına girmek istiyorsa evvel toprağın beslenmesi gerekiyor” diye konuştu.
KAYNAK: İHA
Okumaya devam et...