Tuvalet Kağıdı Yokken Beşerler Ne Kullanıyordu? İşte Değişik Tahliller…
Çocukken öğrendiğimiz birinci şeylerden biri, her insanın tuvalet gereksiniminin olduğudur. Lakin insanların bu durumla başa çıkma biçimleri farklı olabiliyor. Dünyanın bir fazlaca kısmında tuvalet kağıtları, bide ve gibisi sistemler kullanılıyor ve hatta Japonya’da işler o kadar yüksek teknolojili ve karmaşık hale dönüşebiliyor ki, yıkama ve temizleme rutini kendi kullanım kılavuzuyla bir arada gelebiliyor.
Tüm bu biçimlerin ortak noktası, teknolojiyi kullanmaları. Kağıdı teknoloji olarak düşünmeyebilirsiniz, fakat epeyce uzun bir süre boyunca kağıdın Avrupa ve Amerika’ya ulaşmadığını unutmamak gerekiyor.
Neredeyse iki bin yıl evvel icat edildiği Çin’de ve hayli kısa bir süre daha sonra onu benimseyen İslam dünyasında bile, beşerler çoklukla tuvalet daha sonrası paklığı için kağıdı kullanma alışkanlığına sahip değildi. 1857 yılına kadar dünyada hedefine yönelik tuvalet kağıdı görülmedi.
Beşerler kağıttan evvel ne kullanıyordu?
Tuvalet muhtaçlığı üniversal olsa da, tarihî olarak temizleme halleri lokal gelenekler, toplumsal hiyerarşiler ve hatta iklim dahil olmak üzere birkaç niçinden dolayı değişiklik gösteriyor.
Örneğin Çin’de, toplumsal sıralamanın en üzerinde olanlar MS altıncı yüzyıla kadar erken bir devirde tuvalet kağıdı kullanırken, bu sıralamanın daha alt kısımlarındakiler şahsi hijyen gereksinimi için spatula gibisi bambu çubukları kullanıyordu.
Roma’da kullanılan metot ise tersoryum olarak isimlendiriliyor. Bu sistem için öbür isimler içinde xylospongium yahut çağdaş lisanda “çubuğa bağlı sünger” denebilir. Bunun diğer şahıslarla paylaşıldığını da belirtmekte yarar var.
Rastgele bir ayırma duvarı olmayan tuvaletlerin ortasında, kullanımlar içinde sirke yahut tuzlu su ortasında bekleyen çubuğa bağlı süngeri kullanmayanlar için ise, “çakıl taşları” manasına gelen Pessoi devredeydi. Bu, süratli bir silme gereksinimi duyan Antik Yunan ve Romalılar için bir öteki tercih edilen seçenekti.
Alıntıdır
Çocukken öğrendiğimiz birinci şeylerden biri, her insanın tuvalet gereksiniminin olduğudur. Lakin insanların bu durumla başa çıkma biçimleri farklı olabiliyor. Dünyanın bir fazlaca kısmında tuvalet kağıtları, bide ve gibisi sistemler kullanılıyor ve hatta Japonya’da işler o kadar yüksek teknolojili ve karmaşık hale dönüşebiliyor ki, yıkama ve temizleme rutini kendi kullanım kılavuzuyla bir arada gelebiliyor.
Tüm bu biçimlerin ortak noktası, teknolojiyi kullanmaları. Kağıdı teknoloji olarak düşünmeyebilirsiniz, fakat epeyce uzun bir süre boyunca kağıdın Avrupa ve Amerika’ya ulaşmadığını unutmamak gerekiyor.
Neredeyse iki bin yıl evvel icat edildiği Çin’de ve hayli kısa bir süre daha sonra onu benimseyen İslam dünyasında bile, beşerler çoklukla tuvalet daha sonrası paklığı için kağıdı kullanma alışkanlığına sahip değildi. 1857 yılına kadar dünyada hedefine yönelik tuvalet kağıdı görülmedi.
Beşerler kağıttan evvel ne kullanıyordu?
Tuvalet muhtaçlığı üniversal olsa da, tarihî olarak temizleme halleri lokal gelenekler, toplumsal hiyerarşiler ve hatta iklim dahil olmak üzere birkaç niçinden dolayı değişiklik gösteriyor.
Örneğin Çin’de, toplumsal sıralamanın en üzerinde olanlar MS altıncı yüzyıla kadar erken bir devirde tuvalet kağıdı kullanırken, bu sıralamanın daha alt kısımlarındakiler şahsi hijyen gereksinimi için spatula gibisi bambu çubukları kullanıyordu.
Roma’da kullanılan metot ise tersoryum olarak isimlendiriliyor. Bu sistem için öbür isimler içinde xylospongium yahut çağdaş lisanda “çubuğa bağlı sünger” denebilir. Bunun diğer şahıslarla paylaşıldığını da belirtmekte yarar var.
Rastgele bir ayırma duvarı olmayan tuvaletlerin ortasında, kullanımlar içinde sirke yahut tuzlu su ortasında bekleyen çubuğa bağlı süngeri kullanmayanlar için ise, “çakıl taşları” manasına gelen Pessoi devredeydi. Bu, süratli bir silme gereksinimi duyan Antik Yunan ve Romalılar için bir öteki tercih edilen seçenekti.
Alıntıdır