İş Mahkemesi’ne başvuran bir işçi, kıdemi 5 yıldan fazla olan personelin ihbar önelinin 22 hafta olduğu ve ihbar öneli içerisinde patronun her gün günde 4 saat iş arama müsaadesi vermek mecburiyetinde olduğunun düzenlendiğini bildirdi. İş arama müsaadesi kullandırılmadan çalıştırıldığını belirten davacı personel, iş arama müsaadelerine ait fiyatın yüzde 100 artırımlı olarak ödenmesi gerektiğini ileri sürerek iş arama müsaadesi alacağının faiziyle davalıdan tahsilini talep etti. Davalı şirket, savları reddetti. Mahkeme, emekçiyi haklı buldu. Yargıtay 22. Hukuk Dariesi sonucu bozdu. bir daha yapılan yargılamada İş Mahkemesi, birinci sonucunda direndi. Bu defa evrak Yargıtay Hukuk Genel Konseyi’ne taşındı.
KARARDA NE DENİLDİ?
Kurul, adeta manifesto niteliğinde bir karara imza attı. Patron tarafınca iş arama müsaadesinin kullandırılmaması ya da eksik kullandırılması hâlinde emekçinin iş mukavelesini derhal fesih hakkı bulunduğu hatırlatıldı. Yeni iş arama müsaadesi ihbar öneli ortasındaki çalışılan günler için kelam konusu olduğu vurgulandı. Kararda şu biçimde denildi:
“ötürüsıyla hafta tatili, ulusal bayram genel tatil günleri üzere çalışılmayan günler için patronun yeni iş arama müsaadesi vermesi ya da bu müddetlerde dahil olacak biçimde iş arama müsaadesi alacağı hesaplaması kelam konusu olmaz. ötürüsıyla bu borç şahsen Kanundan kaynaklanmakta olup emekçinin patrondan iş arama müsaade isteğinde bulunması gerekmediği üzere müsaade istenmesi hâlinde de patronun kabul edip etmeme yetkisi bulunmamaktadır. Hususun ikinci ve üçüncü fıkralarında düzenlendiği üzere personelin talebi yalnızca müsaadenin kullanılma biçimi ve vakti tarafından dikkate alınması gereken bir kaidedir. Davacının iş arama müsaadesini kullanmadığı ihbar müddetince davalı işyerinde tam gün mesai ile çalıştığı ise sabittir. Nitekim de İş Kanunundaki amir karara nazaran iş arama müsaadesinden yararlanma personelin isteği şartına bağlı tutulmamıştır.
Talep bulunmasa da çalışana iş arama müsaadesi verilmesi zarurî olup patron bu bahiste bir taktir hakkına sahip değildir. Somut hadisede olduğu üzere davalı patron tarafınca iş arama müsaadesinin kullanılması için yapılan bildirimler de patronu bu yükümlülükten kurtarmaz. Patronun müsaade verildiğini belirttiği gün ve saatlerde çalışılmak istenmesi durumunda emekçiye iş verilmemesi gerekir. Ayrıyeten davacı emekçi bildirimlere yaptığı itirazında feshin yasaya ve işyeri uygulamasına ters olduğunu belirtmiş olup iş arama müsaadesini kullanmayı kabul etmediği tarafında bir beyan yahut bir itiraz ileri sürmemiştir. Bu sebeple müsaadenin kullandırılması gerekirken çalıştırılan davacıya müsaade kullanmaksızın alacağı fiyata ilaveten çalıştırıldığı müddetin fiyatı de yüzde yüz artırımlı ödenmelidir. Bu sebeple emredici düzenleme gereği müsaadenin kullandırılmasının mecburî olduğunun kabulü ile alacağın karar altına alınması gerektiğini karara bağlayan direnme sonucunda bir isabetsizlik bulunmamaktadır.”
KAYNAK: İHA
Okumaya devam et...
KARARDA NE DENİLDİ?
Kurul, adeta manifesto niteliğinde bir karara imza attı. Patron tarafınca iş arama müsaadesinin kullandırılmaması ya da eksik kullandırılması hâlinde emekçinin iş mukavelesini derhal fesih hakkı bulunduğu hatırlatıldı. Yeni iş arama müsaadesi ihbar öneli ortasındaki çalışılan günler için kelam konusu olduğu vurgulandı. Kararda şu biçimde denildi:
“ötürüsıyla hafta tatili, ulusal bayram genel tatil günleri üzere çalışılmayan günler için patronun yeni iş arama müsaadesi vermesi ya da bu müddetlerde dahil olacak biçimde iş arama müsaadesi alacağı hesaplaması kelam konusu olmaz. ötürüsıyla bu borç şahsen Kanundan kaynaklanmakta olup emekçinin patrondan iş arama müsaade isteğinde bulunması gerekmediği üzere müsaade istenmesi hâlinde de patronun kabul edip etmeme yetkisi bulunmamaktadır. Hususun ikinci ve üçüncü fıkralarında düzenlendiği üzere personelin talebi yalnızca müsaadenin kullanılma biçimi ve vakti tarafından dikkate alınması gereken bir kaidedir. Davacının iş arama müsaadesini kullanmadığı ihbar müddetince davalı işyerinde tam gün mesai ile çalıştığı ise sabittir. Nitekim de İş Kanunundaki amir karara nazaran iş arama müsaadesinden yararlanma personelin isteği şartına bağlı tutulmamıştır.
Talep bulunmasa da çalışana iş arama müsaadesi verilmesi zarurî olup patron bu bahiste bir taktir hakkına sahip değildir. Somut hadisede olduğu üzere davalı patron tarafınca iş arama müsaadesinin kullanılması için yapılan bildirimler de patronu bu yükümlülükten kurtarmaz. Patronun müsaade verildiğini belirttiği gün ve saatlerde çalışılmak istenmesi durumunda emekçiye iş verilmemesi gerekir. Ayrıyeten davacı emekçi bildirimlere yaptığı itirazında feshin yasaya ve işyeri uygulamasına ters olduğunu belirtmiş olup iş arama müsaadesini kullanmayı kabul etmediği tarafında bir beyan yahut bir itiraz ileri sürmemiştir. Bu sebeple müsaadenin kullandırılması gerekirken çalıştırılan davacıya müsaade kullanmaksızın alacağı fiyata ilaveten çalıştırıldığı müddetin fiyatı de yüzde yüz artırımlı ödenmelidir. Bu sebeple emredici düzenleme gereği müsaadenin kullandırılmasının mecburî olduğunun kabulü ile alacağın karar altına alınması gerektiğini karara bağlayan direnme sonucunda bir isabetsizlik bulunmamaktadır.”
KAYNAK: İHA
Okumaya devam et...