Tefeciden para alan bir vatandaş, mağdur olduğunu öne sürerek mahkemenin yolunu tuttu. Mahkeme, tefecilik yaptığı öne sürülen bireye ceza yağdırdı. sonucu hem sanık, hem mağdur birebir vakitte Vergi Dairesi avukatı temyiz etti. Emsal nitelikte bir karara imza atan Yargıtay 9. Ceza Dairesi, tefeciden para alanın mağdur olmayacağının altını çizdi. Kararda Türk Ceza Kanunu’nun 241. hususunda düzenlenen tefecilik kabahatinin kanunun “Topluma Karşı Suçlar” başlıklı üçüncü kısmının dokuzuncu kısmında düzenlendiği üzere cürmün mağdurunun tüm toplum olduğu vurgulandı. Kararda şu biçimde denildi:
“Tefecilik bağında faiz karşılığı ödünç para alan kişi, iradi olarak faiz ilgisinin tarafı olmakta olup gerçek manada hatanın pasif failidir. Lakin kanun koyucu izlediği hata siyaseti gereği tefecilik fiilinin etkin failinin kolay kolay tespitini sağlamak hedefiyle ödünç para alan kişiyi cezalandırmamıştır. öyleyse tefecilik fiilinin pasif faili pozisyonunda bulunan faiz karşılığı ödünç para alan kişinin hatanın mağduru olarak kabulüne imkan yoktur. Bu bireylerin fail hakkında şikayetçi olmaları halinde açılan bir kamu davasındaki pozisyonları ihbar eden niteliğindedir ve kabahatin direkt mağduru olmadıklarından davaya katılma hak ve yetkileri bulunmamaktadır. Bu niçinle sanık hakkında tefecilik cürmünden açılan kamu davalarına Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 237. unsuruna bakılırsa hatadan direkt ziyan görmeyen müştekinin katılma hakkı olmadığı, bu prestijle kararı temyiz yetkisi bulunmadığından müştekinin temyiz talebinin reddi gerekmiştir.”
ZARAR KARŞILANSA DA DEĞERİ YOK
Kararda tefecilik hatasında tefecilik yapan failden faiz, komite yahut öbür isimler karşılığında ödünç para alan bireylerin hatanın direkt mağduru olmadıkları lisana getirildi. Kararda, “Bu bireylerin maddi ziyanlarının göz önüne alınamayacağı açıktır. Gerçekten 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun ‘Kesin hükümsüzlük’ başlıklı 27. unsuru karşısında yasanın emredici normlarına muhalif olarak düzenlenen bir tefecilik mukavelesi niçiniyle, kontrat taraflarının direkt yahut dolaylı olarak tüzel muhafazadan yararlanmaları olanaksızdır. Sonuç olarak tefecilik cürümlerinden kurulan kararlarda Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231. hususunun uygulanmasında, tıpkı Yasa’nın 231/6-c unsurundaki ‘Zararın giderilmesi’ şartının aranması olanaksızdır. Bu açıklamalar ışığında evrak çerçevesi, bilgi ve evraklara göre mahkemece sanığa kararın açıklanmasının geri bırakılmasını kabul edip etmediğinin sorulması daha sonrasında Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231/5 ve 231/6-a-b husus ve bentleri çerçevesinde kıymetlendirme yapılması gerekirken ‘Karşı tarafın ziyanı tanzim edilmediğinden’ öne sürülen sebebi ile sanık hakkında Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231. hususunun uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi bozma sebebidir. Sanık müdafiinin ve müşteki Hazine vekilinin temyiz itirazları bu prestijle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. unsuru de gözetilerek Ceza Muhakemeleri Adabı Kanunu’nun 321. unsuru uyarınca kararın bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir” denildi.
Okumaya devam et...
“Tefecilik bağında faiz karşılığı ödünç para alan kişi, iradi olarak faiz ilgisinin tarafı olmakta olup gerçek manada hatanın pasif failidir. Lakin kanun koyucu izlediği hata siyaseti gereği tefecilik fiilinin etkin failinin kolay kolay tespitini sağlamak hedefiyle ödünç para alan kişiyi cezalandırmamıştır. öyleyse tefecilik fiilinin pasif faili pozisyonunda bulunan faiz karşılığı ödünç para alan kişinin hatanın mağduru olarak kabulüne imkan yoktur. Bu bireylerin fail hakkında şikayetçi olmaları halinde açılan bir kamu davasındaki pozisyonları ihbar eden niteliğindedir ve kabahatin direkt mağduru olmadıklarından davaya katılma hak ve yetkileri bulunmamaktadır. Bu niçinle sanık hakkında tefecilik cürmünden açılan kamu davalarına Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 237. unsuruna bakılırsa hatadan direkt ziyan görmeyen müştekinin katılma hakkı olmadığı, bu prestijle kararı temyiz yetkisi bulunmadığından müştekinin temyiz talebinin reddi gerekmiştir.”
ZARAR KARŞILANSA DA DEĞERİ YOK
Kararda tefecilik hatasında tefecilik yapan failden faiz, komite yahut öbür isimler karşılığında ödünç para alan bireylerin hatanın direkt mağduru olmadıkları lisana getirildi. Kararda, “Bu bireylerin maddi ziyanlarının göz önüne alınamayacağı açıktır. Gerçekten 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun ‘Kesin hükümsüzlük’ başlıklı 27. unsuru karşısında yasanın emredici normlarına muhalif olarak düzenlenen bir tefecilik mukavelesi niçiniyle, kontrat taraflarının direkt yahut dolaylı olarak tüzel muhafazadan yararlanmaları olanaksızdır. Sonuç olarak tefecilik cürümlerinden kurulan kararlarda Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231. hususunun uygulanmasında, tıpkı Yasa’nın 231/6-c unsurundaki ‘Zararın giderilmesi’ şartının aranması olanaksızdır. Bu açıklamalar ışığında evrak çerçevesi, bilgi ve evraklara göre mahkemece sanığa kararın açıklanmasının geri bırakılmasını kabul edip etmediğinin sorulması daha sonrasında Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231/5 ve 231/6-a-b husus ve bentleri çerçevesinde kıymetlendirme yapılması gerekirken ‘Karşı tarafın ziyanı tanzim edilmediğinden’ öne sürülen sebebi ile sanık hakkında Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231. hususunun uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi bozma sebebidir. Sanık müdafiinin ve müşteki Hazine vekilinin temyiz itirazları bu prestijle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. unsuru de gözetilerek Ceza Muhakemeleri Adabı Kanunu’nun 321. unsuru uyarınca kararın bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir” denildi.
Okumaya devam et...