Kanal7 Ankara Temsilcisi Mehmet Acet, bugün Yeni Şafak Gazetesi için kaleme aldığı yazıda muhalif çevrelerin yaşadığı hayal kırıklığına dikkat çekti. Yazısında Ukrayna savaşı öncesi iktidarın oylarındaki düşüşün muhalif çevrelerin umudunu arttırdığına dikkat çeken Acet, “Savaş başladıktan daha sonra iktisat üstündeki baskı daha da artmasına karşın, seçmen davranışında enteresan bir dönüşüm oldu ve AK Parti’nin oylarındaki gerileme durduğu üzere, 3 puanlık bir artış bile oldu. Bu durum doğal olarak muhalefet cephesinde tam bir hayal kırıklığı üretti. Kimi bilinen toplumsal medya hesaplarından ‘anlayamıyorum’ çığlıkları yükseldi” tabirlerini kullandı.
İşte Acet’in Yeni Şafak’taki o yazısı:
Dikkatinizi çekti mi bilmem.
Muhalif etraflarda iktisattaki problemlerin, hayat pahalılığının artmasının, satın alma gücünün zayıflamasının seçmen tercihlerini niye gereğince etkilemediği sorusuna yanıt aranıyor.
Ukrayna savaşı öncesi, iktidar cephesinin oylarında gözle görülür bir azalma trendi vardı ve bu durum, muhalefetin umudunu önemli halde artırmıştı.
Savaş başladıktan daha sonra iktisat üstündeki baskı daha da artmasına karşın, seçmen davranışında enteresan bir dönüşüm oldu ve AK Parti’nin oylarındaki gerileme durduğu üzere, 3 puanlık bir artış bile oldu.
Bu durum doğal olarak muhalefet cephesinde tam bir hayal kırıklığı üretti.
Birtakım bilinen toplumsal medya hesaplarından ‘anlayamıyorum’ çığlıkları yükseldi.
bu biçimdesi bir enflasyonist ortamda, iktidar cephesinin oyları gün gün erimesi gerekirken, hatta hükümet ‘paldır küldür’ gitmesi gerekirken, niye bu biçimde oluyordu?
Sorunun yanıtı olması hasebiyle iktisat dışı kimi faktörlerden kelam edilebilir:
-Savaş patlayınca, güvenlik korkularının öne çıkması,
-Zor vakit içinderda kuvvetli liderlik, istikrarlı hükümet etrafında kümelenme hissinin öne çıkması,
-Türkiye’nin son 10 yıl ortasında yaşadığı olağandışı deneyimlerin doğal bir refleksle süratlice hatırlanması, yarınlara dönük endişelerin depreşmesi vs.
Pekala, problem bundan ibaret olabilir mi?
Daha pırıltı bir soru soralım:
Bu durumu izah etmek için iktisadın kendi dinamikleri ortasından de örnekler vermek mümkün olabilir mi?
Ekonomik datalarla ilgili kimi sayılar, evet bunun mümkün olabileceğini gösteriyor.
Örneğin, daha yeni açıklanan işsizlik rakamları…
İSTİHDAMDA YAKALANAN ETKİLEYİCİ PERFORMANS
Dünya iktisadı üzerinde ağır tahribatlar üreten Pandemi periyodunun öncesine küçük bir seyahat yapalım.
TÜİK’in deklare ettiğı sayılara göre Türkiye’de işsizlik oranı 2019’da yüzde 13,7 olarak ortaya çıkmıştı.
Genç işsizlik oranı ise, yüzde 25’leri bulmuştu.
31 Mart lokal seçimlerinin yapıldığı devirde Mart 2019 işsizlik bilgileri yüzde 14,1 olarak açıklanmıştı.
daha sonra pandemi başladı.
bir süre dünyanın her tarafında hayat durdu, ekonomiler durdu.
Ve 2022’ye geldik.
Şubat ve Mart aylarında Ukrayna’da savaş çıktı, FED faiz artırdı.
Bu ortamda TÜİK’in Şubat ayı işsizlik dataları belirtildi.
Bu bilgilere nazaran işsizlik oranı, yüzde 10,7 olarak gerçekleşti.
SANAYİİDE DE GÜÇLÜ ÜRETİM TRENDİ SÜRÜYOR
İrtibatlı olarak yeni açıklanan Sanayii bilgilerine bakalım:
Bloomberg’in anketine nazaran endüstrideki yıllık üretim yüzde 7,5 beklenirken, gerçekleşme beklentilerin neredeyse iki katı olarak karşımıza çıktı. (Yüzde 13,3)
Bir sayı daha verelim.
2019’da, işsiz sayısı 4 milyon 650 bin kişi olarak ölçülürken, Şubat 2022’de bu sayı 3 milyon 579 milyon olarak belirtildi.
Bu durum, toplam işsiz sayısında bir milyonu aşan bir azalma olduğu manasına geliyor.
İşsizliğin yüksek çıkması, ekonomik sakinlik manasına gelir.
İnsanların meskenine ekmek götürememesinin getirdiği psikoloji ile meskene götürdüğü ekmeğin azalmış olmasının (Enflasyon niçiniyle satın alma gücünün düşmesi) getirdiği psikoloji tıpkı değildir.
Birinde yılgınlık, bedbinlik vardır.
Başkasında tahammül etme gayreti ön plana çıkar.
Türkiye’de muhalefet partileri ve muhalif kampta yer alan ekonomistler, iktisatta yaşanan problemlerin yalnızca idare kaynaklı olduğu tarafında ortak bir lisan kullanıyorlar.
Pandemi, savaş üzere faktörlerin belirleyici rolünü hiç dillendirmiyorlar.
Cari açık amacını hani tutturamadınız diyorlar.
Lakin bunun ekonomik performansla ilgisinin olmadığı, dışarıya bağımlı olduğumuz güç maliyetlerindeki olağandışı artışlarla alakalı olduğu gerçeğini örterek bunu dillendiriyorlar.
(Merkez Bankası datalarına nazaran Şubat ayında cari açık 5, 15 milyar dolar arttı. 12 aylık cari açık 21 milyar 845 milyon dolar oldu. Bu artışın tek öne sürülen sebebi doğalgaz, petrol fiyatlarındaki astronomik artışlar)
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan evvelki gün yaptığı açıklamada, “Kuru nasıl denetim altına aldıysak, enflasyonun da üstesinden geleceğiz” dedi.
Geride kalan yaklaşık 4 aylık periyoda baktığımızda, kur muhafazalı mevduat düzenlemesinin, kur şoklarının önüne geçtiğini net biçimde bakılırsabiliyoruz.
20 Aralık’ta dolar 18,50 düzeylerini görmüştü ve daha berbatı Türk Lirasının ‘serbest düşüş’ halinin nereye kadar nasıl ilerleyeceğini kimse önnazaranmiyordu.
Bu ortada iki kritik gelişme bulunmasına karşın, doların frenlenebilmiş olması değer taşıyor.
1-24 Şubat’ta Ukrayna savaşının birden teğe patlaması
2-FED’in beklenen faiz artışını uygulamaya başlaması.
Bir de şöyleki düşünmek lazım:
Kur muhafazalı mevduat düzenlemesi hayata geçirilmemiş olsaydı, bu iki kritik gelişme karşısında dolar sanki nasıl bir refleks verirdi?
KAYNAK: YENİ ŞAFAK
Okumaya devam et...
İşte Acet’in Yeni Şafak’taki o yazısı:
Dikkatinizi çekti mi bilmem.
Muhalif etraflarda iktisattaki problemlerin, hayat pahalılığının artmasının, satın alma gücünün zayıflamasının seçmen tercihlerini niye gereğince etkilemediği sorusuna yanıt aranıyor.
Ukrayna savaşı öncesi, iktidar cephesinin oylarında gözle görülür bir azalma trendi vardı ve bu durum, muhalefetin umudunu önemli halde artırmıştı.
Savaş başladıktan daha sonra iktisat üstündeki baskı daha da artmasına karşın, seçmen davranışında enteresan bir dönüşüm oldu ve AK Parti’nin oylarındaki gerileme durduğu üzere, 3 puanlık bir artış bile oldu.
Bu durum doğal olarak muhalefet cephesinde tam bir hayal kırıklığı üretti.
Birtakım bilinen toplumsal medya hesaplarından ‘anlayamıyorum’ çığlıkları yükseldi.
bu biçimdesi bir enflasyonist ortamda, iktidar cephesinin oyları gün gün erimesi gerekirken, hatta hükümet ‘paldır küldür’ gitmesi gerekirken, niye bu biçimde oluyordu?
Sorunun yanıtı olması hasebiyle iktisat dışı kimi faktörlerden kelam edilebilir:
-Savaş patlayınca, güvenlik korkularının öne çıkması,
-Zor vakit içinderda kuvvetli liderlik, istikrarlı hükümet etrafında kümelenme hissinin öne çıkması,
-Türkiye’nin son 10 yıl ortasında yaşadığı olağandışı deneyimlerin doğal bir refleksle süratlice hatırlanması, yarınlara dönük endişelerin depreşmesi vs.
Pekala, problem bundan ibaret olabilir mi?
Daha pırıltı bir soru soralım:
Bu durumu izah etmek için iktisadın kendi dinamikleri ortasından de örnekler vermek mümkün olabilir mi?
Ekonomik datalarla ilgili kimi sayılar, evet bunun mümkün olabileceğini gösteriyor.
Örneğin, daha yeni açıklanan işsizlik rakamları…
İSTİHDAMDA YAKALANAN ETKİLEYİCİ PERFORMANS
Dünya iktisadı üzerinde ağır tahribatlar üreten Pandemi periyodunun öncesine küçük bir seyahat yapalım.
TÜİK’in deklare ettiğı sayılara göre Türkiye’de işsizlik oranı 2019’da yüzde 13,7 olarak ortaya çıkmıştı.
Genç işsizlik oranı ise, yüzde 25’leri bulmuştu.
31 Mart lokal seçimlerinin yapıldığı devirde Mart 2019 işsizlik bilgileri yüzde 14,1 olarak açıklanmıştı.
daha sonra pandemi başladı.
bir süre dünyanın her tarafında hayat durdu, ekonomiler durdu.
Ve 2022’ye geldik.
Şubat ve Mart aylarında Ukrayna’da savaş çıktı, FED faiz artırdı.
Bu ortamda TÜİK’in Şubat ayı işsizlik dataları belirtildi.
Bu bilgilere nazaran işsizlik oranı, yüzde 10,7 olarak gerçekleşti.
SANAYİİDE DE GÜÇLÜ ÜRETİM TRENDİ SÜRÜYOR
İrtibatlı olarak yeni açıklanan Sanayii bilgilerine bakalım:
Bloomberg’in anketine nazaran endüstrideki yıllık üretim yüzde 7,5 beklenirken, gerçekleşme beklentilerin neredeyse iki katı olarak karşımıza çıktı. (Yüzde 13,3)
Bir sayı daha verelim.
2019’da, işsiz sayısı 4 milyon 650 bin kişi olarak ölçülürken, Şubat 2022’de bu sayı 3 milyon 579 milyon olarak belirtildi.
Bu durum, toplam işsiz sayısında bir milyonu aşan bir azalma olduğu manasına geliyor.
İşsizliğin yüksek çıkması, ekonomik sakinlik manasına gelir.
İnsanların meskenine ekmek götürememesinin getirdiği psikoloji ile meskene götürdüğü ekmeğin azalmış olmasının (Enflasyon niçiniyle satın alma gücünün düşmesi) getirdiği psikoloji tıpkı değildir.
Birinde yılgınlık, bedbinlik vardır.
Başkasında tahammül etme gayreti ön plana çıkar.
Türkiye’de muhalefet partileri ve muhalif kampta yer alan ekonomistler, iktisatta yaşanan problemlerin yalnızca idare kaynaklı olduğu tarafında ortak bir lisan kullanıyorlar.
Pandemi, savaş üzere faktörlerin belirleyici rolünü hiç dillendirmiyorlar.
Cari açık amacını hani tutturamadınız diyorlar.
Lakin bunun ekonomik performansla ilgisinin olmadığı, dışarıya bağımlı olduğumuz güç maliyetlerindeki olağandışı artışlarla alakalı olduğu gerçeğini örterek bunu dillendiriyorlar.
(Merkez Bankası datalarına nazaran Şubat ayında cari açık 5, 15 milyar dolar arttı. 12 aylık cari açık 21 milyar 845 milyon dolar oldu. Bu artışın tek öne sürülen sebebi doğalgaz, petrol fiyatlarındaki astronomik artışlar)
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan evvelki gün yaptığı açıklamada, “Kuru nasıl denetim altına aldıysak, enflasyonun da üstesinden geleceğiz” dedi.
Geride kalan yaklaşık 4 aylık periyoda baktığımızda, kur muhafazalı mevduat düzenlemesinin, kur şoklarının önüne geçtiğini net biçimde bakılırsabiliyoruz.
20 Aralık’ta dolar 18,50 düzeylerini görmüştü ve daha berbatı Türk Lirasının ‘serbest düşüş’ halinin nereye kadar nasıl ilerleyeceğini kimse önnazaranmiyordu.
Bu ortada iki kritik gelişme bulunmasına karşın, doların frenlenebilmiş olması değer taşıyor.
1-24 Şubat’ta Ukrayna savaşının birden teğe patlaması
2-FED’in beklenen faiz artışını uygulamaya başlaması.
Bir de şöyleki düşünmek lazım:
Kur muhafazalı mevduat düzenlemesi hayata geçirilmemiş olsaydı, bu iki kritik gelişme karşısında dolar sanki nasıl bir refleks verirdi?
KAYNAK: YENİ ŞAFAK
Okumaya devam et...